Naturalność, tynk na twarzy i zdjęcia w piżamie.

Zbierałam się długo, żeby napisać coś na bloga. Nie chciałam dodać kolejnego zwykłego postu ze stylizacją i miałam zamiar napisać tu coś (być może) mądrego.

Jak przeglądam tumblra czy we heart it ciągle natykam się na zdjęcia dziewczyn. Nie było by w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że wszystkie wyglądają kropka w kropkę TAK SAMO. Mocno przerysowane brwi, ogromne usta, czapka wpie*dolka i superstary. Już nie czepiając się stylu "tambler" i tego, że teraz co druga osoba na ulicy wygląda bardzo podobnie zastanawiałam się czy brwi to nie powinny być włoski a nie rysunek? Czy taką osobę można nazwać piękną?

Kilkunastoletnie dziewczyny zachwycają się takimi ludźmi. Chcą być do nich jak najbardziej upodobnione, nie jednokrotnie robiąc to nieumiejętnie. Zamiast tak zwanych brwi "on fleek" wychodzą plemniki lub węgle i robią sobie zwyczajnie krzywdę. Z mocno pomalowanymi oczami i kreskami na pół powieki też przeważnie wyglądają  jak "stare malutkie". Czy nie lepiej być sobą, ubierać się według własnego gustu niż być tylko marną, nieudaną kopią?

Nie raz spotkałam się również ze stwierdzeniem "Przecież ty nie jesteś naturalna, masz nałożony korektor i pomalowane rzęsy!!!". Moim zdaniem naturalne piękno to nie wyrysowane brwi i szpachla, ale delikatne podkreślenie swojej urody. Prawie niewidoczny makijaż nie ma tu znaczenia.

Nie lubicie czasami spędzić całego dnia w piżamie, bez makijażu, oglądając ulubiony serial lub czytając ulubioną książkę? Czy na prawdę świat aż tak zszedł na psy, że boimy się wyjść do sklepu po drugiej stronie ulicy bez makijażu?
A wy? Co o tym sądzicie? Wypowiedzcie się w komentarzach!